استاد برجسته اخلاق گفت: طبق روایات، ارزش اعمال به نیات آن است، هر چه نیت، خالص‌تر و بزرگ‌تر باشد، ارزش عمل بیشتر است، ارزش انتظار نیز، متناسب با منتَظَر شکل می‌گیرد.
آیت الله محمد علی ناصری در جمع اقشار مردم اظهار کرد: یکی از مسائل مهم مربوط به مهدویت، مسأله «انتظار» است که در منابع ما درباره فضیلت انتظار و ثواب منتظران روایات بسیاری وارد شده است.
وی بیان کرد: در روایت آمده است منتظر واقعی، اجر هزار شهید از شـهدای احد و بدر را دارد؛ منتظران ظهور، روزه داران شب زنـده‌دارند، منتظران حضرت، مانندهمراهان پیـامبر اعظم صلی الله علیه و آله هستند، انتظار باعث نجات از هلاکت است، منتظر واقعی حضرت، برتـر از مردم همه زمان هاست که ین موارد چند نمونه از فرموده های معصومین در رابطه با فضیلت انتظار است.
استاد اخلاق حوزه تصریح کرد: با توجه به این روایات این سوال پیش می آید که چرا این همه فضیلت برای منتظر واقعی معرفی شده است؟ روایات این باب همه نشان از ارزش انتظار و جایگاه منتظران از نگاه معصومان دارد؛ ولی چرا این همه فضیلت برای انتظار برشمرده شده است؟
وی در توضیح برخی از حکمت‌های فضیلت انتظار عنوان کرد: نخستین حکمت اینکه دینداری در دوره آخرالزمان، حقیقتاً دشوار است؛ به طوری که در برخی روایات، شخص منتظر را به کسی تشبیه کرده‌اند که مشتی از آتش در دست دارد یا می‌خواهد بوته خاری را با دست از زمین در آورد.
آیت الله ناصری ابراز کرد: طبق روایات، ارزش اعمال به نیات آن است، هر چه نیت، خالص‌تر و بزرگ‌تر باشد، ارزش عمل بیشتر است، ارزش انتظار نیز، متناسب با منتَظَر شکل می‌گیرد،مثلا اگر کسی منتظِر کسب مدرک تحصیلی باشد، انتظار او به اندازه آن مدرک تحصیلی ارزش دارد.
وی ادامه داد: شـخص منتــظر در انتـظار ظهور مــهدی فاطمه علیهما السلام و تحقق همه خوبی‌ها در عالم را در جان خود می‌پرورد، لذا انسان منتظر در اثر این انتظار، ارزشی والا پیدا می‌کند، که در اثر آن، همگام اولیای الهی از خاتم پیامبران صلی الله علیه و آله تا خاتم اوصیا، هم‌رتبه شهدای بدر و احد و مانند کسی است که تمام عمر به روزه‌داری و تهجد پرداخته است.
استاد اخلاق اذعان کرد: از روایت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می‌توان فهمید که منتظران برترین مردم دوران‌ها هستند، آن حضرت به امیرمؤمنان علی علیه السلام فرمود: ای علی! بدان که شگفت انگیزترین ایمان‌ها در مردم و بزرگ‌ترین یقین‌ها در ایشان از آنِ گروهی در آخرالزمان است که پیامبر را درک نکرده اند و امام هم از دیدگانشان پوشیده است و به سیاهی روی سفیدی (نوشته‌های روی کاغذ) ایمان آورده‌اند.
