تقوا سبب حیات فرد و جامعه می شود

وی بیان کرد: تقوا از وقایه است؛ یعنی نگه‌داری، تقیّه هم به این معناست؛ چون انسان خودداری می‌کند از عملی که برخلاف مرام اهل سنّت است تا کسی به عقایدش پی نبرد.

استاد حوزه تصریح کرد: در آیات قرآن، گاهی خداوند می‌فرماید: «اِتَّقِ الله». گاهی فرموده است: «اِتَّقُوا النّارَ الَّتی وَقُودُهَا النّاس وَ الحِجارَه؛ از آتش جهنم بپرهیز و خودت را حفظ کن» در بعضی از آیات آمده: «اِتَّقُوا فِتنَهً لا تُصیبَنَّ الَّذینَ ظَلَمُوا منکم خاصَّه؛ بپرهیزید از فتنه‌ای که آثار آن مخصوص ظالمین نیست و غیر ظالمین را هم فرا می‌گیرد».

قرآن هادی و راهنمای کسانی است که تقوا داشته باشند

وی اذعان کرد: حضرت موسی علیه السلام از پروردگار، فرق بین کلیم و حبیب را پرسید، حضرت حق فرمود: کلیم، برای رسیدن به مرتبه کلیمی، باید چهل شبانه‌روز ریاضت بکشد و ‌انزوا اختیار کند و آن‌گاه به او اجازه دهند که به کوه طور برود و چند کلمه‌ای صحبت کند، اما حبیب، کسی است که در شب، حضرت احدیت بُراق را می فرستد و با تشریفات تام او را به عرش می‌برد، همه اینها در سایه عبودیت است.

آیت الله ناصری  بیان کرد: تقوا حالتی نفسانی و پلیس درونی است که باعث می‌شود انسان طبق ضوابط انسانیت و مذهب عمل کند و ذره‌ای مخالفت نکند، او را ملزم می کند که واجباتش را به جا آورد و محرمات را ترک کند؛.

وی ادامه  داد:  قرآن هادی و راهنمای کسی است که این حالت را داشته باشد و به چنین کسی وعده داده که «وَ مَنْ یَتَّقِ الله یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحَتَسِب». تقوا مراتبی دارد و مرتبه اولش این است که انسان واجبات را به جا آورد و محرمات را ترک کند.

نتایج تقوا فقط فردی نیست

استاد اخلاق عنوان کرد: نتیجه و ثمره تقوا اختصاص به فرد ندارد، بلکه تقوا ضابطه‌ای است که سبب حیات جامعه و بقای حیات انسانیت نیز می‌شود، بعضی گمان می‌کنند تقوا محدودیت می‌آورد؛ ولی تقوا محدودیت نمی‌آورد، ‌بلکه برای حیات بشر مصونیت ایجاد می کند؛

وی خاطرنشان کرد: چون تقوا می‌گوید‌ ظلم و ‌خیانت نکن، اگر تقوا رعایت شود، اجتماع از همه پلیدی‌ها مصون می‌ماند، اگر حقوق اجتماع را رعایت نکنیم و آزاد به تمام معنا بشویم، دیگر حیات باقی نمی‌ماند و جامعه قدر ومنزلتی پیدا نمی‌کند.

آیت الله ناصری خاطرنشان کرد: تقوا، یعنی عمل کردن بر طبق ضوابط الهی و فرمان‌بردار حق بودن، ‌در جمیع رفتارها و کردارها؛ به گونه‌ای که هیچ اراده و خواسته‌ای برخلاف اراده و خواسته الهی نباشد.، هر چه مولا می‌گوید، بنده انجام دهد، لذا بهترین القاب نبیّ اکرم، بندگی است، در سوره اسرا می‌فرماید: «سُبْحانَ الَّذی أسْری بِعَبْدِه لَیْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرام». در تشهد می‌گویید: «أشْهَدُ أنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُه». رسول بعد از عبد ذکر شده است. اول بندگی کرد و بعد جامه رسالت پوشید.